ارتباط کلامی وهنر حرف زدن باکودک

تبادل اطلاعات و صحبت کردن درباره احساسات، نوعی ارتباط است. وقتی درباره احساسات خود برای دیگران حرف میزنید، از آنها می خواهید که به حرف شما گوش کنند وآن رابفهمند وبپذیرند .کودک شما نیز دوست دارد وقتی با شما حرف می زند ،حرفش را بفهمید .بنابراین برای تشویق کردن او به حرف زدن ،باید یاد بگیرید چگونه با او ارتباط کلامی برقرار نمایید .

اگر می خواهید با کودک خود روش ارتباطی خوبی برقرار کنید، باید مقدار زیادی از وقت خود را به او اختصاص دهید. توجه کرده اید که کودکان طبق برنامه معینی به حرف نمی آیند و وقتی از آنها مستقیما درباره چیزی سوال می کنید، علاقه به حرف زدن نشان نمی دهند. حتی اگر از آنها درباره کارهایی که در طول روز انجام داده اند پرسش نمایید، به آسانی به حرف نخواهند آمد. برای به حرف آوردن آنها، باید دنبال فرصت مناسبی باشید. بهترین فرصت برای این منظور وقتی است که با او تنها هستید و در جایی آرام و ساکت نشسته اید. در این شرایط کودک اغلب علاقه دارد در باره آنچه می‌اندیشد با شما حرف بزند. بعضی از این فرصت های مناسب
. هنگام خوابیدن در آخر شب.
.وقتی مشغول رانندگی هستید وکودک شما کنارتان نشسته است و در جاده آرامی رانندگی می کنید.
وقتی در یک رستوران منتظر غذا نشسته اید .
انتظار در اتاق انتظار پزشک
 قدم زدن در خیابان.

شما می توانید با توجه به برنامه روزانه خود ،اوقات مناسب دیگری را برای حرف زدن با کودک تان پیدا کنید. وقتی کودک با شما حرف می زند ، بادقت به او گوش کنید.فقط به حرفهای او توجه نمایید. درباره جوابی که باید به اوبدهید، فکرنکنید. اگر این مکالمه به شکل یک طرفه در می آید،نگران نباشید. کودک وقتی بداند که به حرف او توجه می کنند،راضی می شود. هنگامی که حرف میزند، به کلماتی که ادا می کند، به حالات صورت و آهنگ صدای او نیز توجه کنید.
 هنگامی که او حرف می زند، می‌توانید با تکرار آن چه می گوید، مکالمه را ادامه دهید. این روش در ابتدا خیلی ساختگی به نظر میرسد، ولی پس از آن که به تاثیر و فایده آن پی بردید، آن را می پسندید. یک مثال این نکته را روشن می‌کند اگر کودک شما از مدرسه به منزل بیاید و از او بپرسید،« امروز صبح در مدرسه چه کردید؟» ممکن است جواب بدهد« در زمین ورزش و حیاط مدرسه بازی کردیم.» بعد از شنیدن این جواب، اگر بپرسید« بازی را دوست داشتی؟»احتمالا جواب مثبتی خواهید شنید و پس از آن اگر برای ادامه صحبت بپرسید« خوب دیگر چه کار کردید؟» کودک ممکن است بازی دیگری را نام ببرد و پس از چند پرسش و پاسخ، مکالمه به پایان خواهد رسید. روش مناسب برای به حرف آوردن کودک و ادامه صحبت به شرح زیر است:
پدریامادر: امروز صبح در مدرسه چه کردید؟
فرزند: در حیاط مدرسه بازی کردیم.
پدریامادر:به به!چه خوب، پس در مدرسه بازی کردید!
فرزند:بله، سرسره بازی کردیم.
پدریامادر: سرسره بازی کردید؟
فرزند: بله، من با فرزین بازی کردم.
پدریامادر: تو و فرزین سرسره بازی کردید؟
فرزند: بله، ولی فرزین زیاد با من بازی نکرد.
پدریامادر: او با تو بازی نکرد؟
فرزند: خیر، او می‌خواست با فرخ بازی کند.
مشاهده می کنید با اینکه جواب های پدر یا مادر کوتاه است کودک را به حرف زدن تشویق میکند. هنگامی که به حرف فرزند خود گوش می کنید، به احساسات او نیز توجه نمایید. در موقع مناسب بهتر است با توجه به این احساسات و کلماتی که به کار می برد، جواب مناسب بدهید و در ادامه جملات قبلی اضافه کنید:
پدریامادر: مثل اینکه دوست نداری فرزین بافرخ بازی کند؟
فرزند: او می خواست با فرخ بازی کند، ولی سرسره بازی ما تمام نشده بود.
پدریامادر: و تو از این که او بازی را تمام نکرد ،ناراحت شدی؟
فرزند:بله.
این قسمت ممکن است پایان درد و دل و صحبت والدین با فرزند باشد، ولی فرزند به خوبی دریافته است که به حرف او گوش داده‌اید و فکر و احساس او باخبر شده اید. مکالمه با بچه ها معمولاً بیش از چند دقیقه طول نمی کشد، اما اگر بخواهید می توانید این ارتباط کلامی را تا مدتی حفظ کنید.
اگر فرزندتان مایل به حرف زدن باشد، شما هم می توانید به حرفهای او گوش کنید و با روش انعکاسی که ذکر شد، آنها را تکرار نمایید و زمان جواب دادن بعضی از جملات و احساسات او را تعدیل یا اصلاح کنید.

انتشار دهنده :

مریم رحمانیان