پدر ومادر آگاه وصمیمی

ما والدین وقتی می توانیم به عنوان پدر ومادر خوب وبه روز وآگاه خودمان را معرفی کنیم که در جریان مشکلات وخواسته های فرزندمان باشیم ودر دنیای ناشناخته او وارد شده باشیم .که همه آنها محقق می شود که به نکات زیر اهمیت داده باشیم .
داشتن صمیمیت با فرزندمان .
فرزند ما تا وقتی کودک است تابع بی چون وچرای ما وشنونده دستورات والدین است .چون او یا از روی ترس ،وبه خاطر داشتن برچسب پسر یا دختر خوب واینکه ما تنها تکیه گاه او هستیم .به قوانین وخواسته های ما احترام می گذارد .وقتی وارد دنیای پر آشوب نوجوانی می شود دیگر خبری از آن کودک مطیع وسر به راه نیست ونمی توان با حرف زدن او را به کاری تشویق یا از آن کار نهی کرد .وقتی خود ما کارهای راانجام می دهیم که درست ومنطقی وبا ارزش است فرزند ما هم الگوی مناسبی را مشاهده وبا زخورد آن را می توان در فرزندمان ببینیم .واثر گذاری آن بیشتر از امر ونهی کردن است .اگر با رفتار فرزندمان مشکل داریم بهتر است در مورد این فکر با اوصحبت کنیم ودر دنیای اووارد شویم وبا گوش دادن کامل به حرف های او ،اولویت اول در این هم صحبتی باشد وقتی به حرف های او گوش می دهیم صمیمیتی که بین ما به وجود می آید یک گام ما را به این هدف بزرگ نزدیک تر می کنند .شاید فرزند ما دنبال یک گوش شنونده است تا کمی صحبت کند وآرامشی پیدا کند .با هم صحبت کردن در خانواده وبررسی مشکلات ومسائل روزمره اگر کم رنگ شود یا ازبین برود فاصله ها هم بیشتر می شود ( فرزندانی که در خانه صحبت می کنند ومشارکتی در نظر دادندبرای تصمیمات خانوادگی دارند مسولیت پذیر ودقیق تر هستند در آینده .

در مورد کارهای روزمره واتفاقات جالب محل کار و.....درخانواده صحبت کنیم تا او هم یاد بگیرد که از مدرسه واتفاقات وکارهای روزمره خود باید صحبت کند واین رابداند که همیشه خانواده شنونده خوبی برای حرف ها ودلتنگی ها ونظرات اواست .
 او در خانواده پذیرش می شود بدون قضاوت عجولانه . اگر کار اشتباهی انجام داده او را قضاوت نکنیم .مقایسه نکنیم .( حرف هایی مثل تو مثل باباتی همیشه اشتباه می کنی و.....یا مثل مامانت کار را درست انجام نمی دی و......)

در آغوش گرفتن فرزندمان ومحبت کردن در هرسنی برای اومهم است ولازم .ویکی دیگر از راهکارها درک شدن ونوازش شدن بانک عاطفی فرزندمان را افزایش می دهد وراه را برای ارتباط بیشتر وهمراه شدن با او را هموارتر می کند . صمیمیت ودوست بودن با فرزندمان سدی است در برابر همه مشکلات وسختی ها .

در نظر بگیریم فرزند ما فقط یک بار کودکی ،نوجوانی وجوانی را تجربه می کند ‌ومی توانیم با حمایت های به موقع واصولی خودمان او را دراین مسیر هدایت کنیم .روزی می رسد که حسرت آن روزها را داشته باشیم ،یادش به خیر را با لذت بگوییم نه باحسرت .

انتشار دهنده :

مریم رحمانیان