کودکان دارای نیروی راهیابی قوی

تقسیم هدفهای بزرگ به بخش های کوچک
کودکان دارای نیروی راه یابی قوی ، نه تنها به هدف بزرگ می نگرند، بلکه راه های ممکن تقسیم هدف بزرگ به بخش های کوچک را نیز در نظر می گیرند. اگر کودکان فقط هدف بزرگ و طولانی مدت را ببینند- کاری که کودکان کم امید انجام می دهند- رسیدن به هدف برای شان غیر ممکن به نظر می رسد. هنگامی که هدف غیر ممکن به نظر می رسد، کودک میل دارد آن را نادیده بگیرد. در نظر گرفتن قدم های کوچکی که شخص را به آن هدف بزرگ می رساند، تلاش بی را عملی تر می سازد و زنجیرهٔ یاس  را در وجود کودک ناامید، پاره می کند.
برای نمونه، کودکی را در نظر بگیرید که خواندن را به تازگی شروع کرده است. او حرف به حرف می خواند تا بتواند یک واژه را بخواند. پس از آن، می تواند واژه ها را تشخیص دهد و سپس، می بیند که می تواند یک جمله را بخواند. خواندن چند جمله، کتاب های ساده و پس از آن ، کتاب های طولانی و جالب تر، در پی می آید.
درخواست کمک 
بیشتر کودکان خردسال، نمی توانند به سادگی درباره راه های رسیدن به هدفشان فکر کنند. نباید از آنها انتظار داشت که مانند کودکان بزرگتر و یا بزرگسالان بیندیشند. کودکانی که نیروی راه یابی قوی دارند، می دانند چگونه درخواست کمک کنند.
پرسش از افراد دیگری که به هدف رسیده اند، یکی از شیوه‌های مهم تقویت نگرش راه یابی است. کودکانی که از نیروی راه یابی قوی برخوردارند، درک می‌کنند که دیگران می‌توانند اطلاعات مورد نیاز را به آنها بدهند. این کودکان می دانند چگونه با اشخاص ارتباط برقرار کنند و از آنها کمک بخواهند. درحالی که کودکانی که نیروی راهیابی ضعیفی دارند، به چند دلیل تمایلی به درخواست کمک ندارند: ممکن است آنها از نزدیک شدن به افرادی که به نظر آنها موفق هستند، خجالت بکشند یا فکر کنند درخواست کمک، نشانه شکست است یا ندانند چه پرسش هایی را مطرح کنند. برای آن که کودک بتواند در راه رسیدن به هدف درخواست کمک کند، باید تصویر روشنی از هدف خود داشته باشد. روشن بودن هدف، احتمال امید را در کودکان افزایش می دهد.
مهم است که پدر و مادر ها، گاه  مسائل فرزندانشان را حل کنند گاه اجازه دهند
کودک تا آنجا که می تواند، برای حل مسائل تقلا کند. باید تعادلی برقرار باشد.
اگر شما پیوسته پاسخ ها  را عرضه کنید، ممکن است تفکر  راه یابی در کودکتان رشد نکند و اگر پیوسته از او بخواهید که خودش مسائلش را حل کند، ممکن است فرزندتان به  به اندازه‌ای سرخورده بشود که به کلی دست از تلاش بکشد.
برای یاری کردن به کودکان، پرورش نگرش راه یابی در آنها بسیار مهم استکودکان اغلب می پرسند، چه باید بکنند و چه گونه مسائل ‌شان را حل کنند. یکی از پاسخ ها میتواند این باشد:« به تو کمک می کنم به راه حل هایی برسی ، اما از اول به من بگو چه راه هایی را برای حل این مسئله امتحان کرده ای!» خوب است فهرستی از راه هایی که به فکر کودک رسیده است، تهیه کنید به او یاری دهید تا راههای  دیگری برای رسیدن به هدف کشف کند.

کسب مهارت
یکی دیگر از ویژگی های کودکان دارای نیروی راه یابی قوی، آن است که متوجه می شوند چه هنگام، از مهارت های لازم برای رسیدن به هدف برخوردار نیستند و این آمادگی را دارند که این مهارت ها را بیاموزند. برخی اوقات، برای این کار لازم است یه قدم به عقب بروند تا بتوانند بهتر پیشروی کنند. برنامه ریزی در راه رسیدن به هدف و تقسیم هدف به قدم های کوتاه تر، به کودک این فرصت را می دهد تا ببیند آیا مهارتهای لازم برای انجام کار مورد نظر را دارد یا نه.وقتی که کارهای روزمره کودکان، هدفمند است، اما هنگامی که هدف، موردی ناآزموده و نا آشنا  برای کودکتان است، احتمالاً برای رسیدن به آن باید مهارت هایی را بیاموزد. یادگیری موارد تازه، بخش مهمی از روند رشد است . در حالی که فرزندتان برای رسیدن به هدف هایش برنامه ریزی می کند، به او کمک کنید تا مشخص سازد چه مواردی را باید یاد بگیرد تا بتواند به هدف برسد.

نرمش و انعطاف پذیری
یکی دیگر از ویژگیهای کودکان دارای نیروی راهیابی بالا ،این است در صورت لزوم ، آمادگی تغییر یا تعدیل اهداف شان را دارند. بعضی وقتها کودکان متوجه نیستند چه خواسته هایی  عملی است. بنابراین به عهده پدر مادر است که آن ها را راهنمایی کنند. البته، دقت کنید که آنها را از پروراندن رویاهای بزرگ مایوس نکنید، حتی اگر به نظرتان غیر واقع گرایانه بیاید. کودکان از رویا به شوق می آیند وتا زمانی که رویا پردازی های آن ها مانع فعالیت های روزانه شان نشود، مجسم کردن آینده، برایشان سازنده است.
منظور ما این است که کودکان دارای نیروی راه یابی بالا، در برابر موانع حل نشدنی ،می توانند اهدافشان راتغییر دهند یا تعدیل کنند ،اما تسلیم نمی شوند . معمولاً کودکان دارای نیروی راهیابی ضعیف، بر یک هدف متمرکز می شوند و هنگامی که راه های رسیدن به آن هدف مسدود می شود، به فکر تغییر وتعدیل هدف نمی افتند . شاید نتوانید به سادگی، فرزندانتان  را متقاعد کنید که هدف دیگری را جایگزین هدف اصلی اش کند وشاید همیشه موفق نشود .با این همه ، نکته مهم این است که فرزندتان از تغییر دادن هدف اصلی اش ، احساس شکست نکند. نباید تغییر هدف را به منزله شکست دانست . حتی اگر هدفی کنار گذاشته شود، باز هم کودک در طی راه تجربه های ارزشمندی دی در راه یابی به دست آورده است.

انتشار دهنده :

مریم رحمانیان